Zalm met groentefrietjes
Eén van de dingen die ik af en toe mis, zijn frietjes. Het is niet dat ik ze nooit meer zou mogen eten, ik wíl ze gewoon niet meer eten omdat ik er zo verslaafd aan was. Iedere week ging ik naar frituur ‘Het Blauw Kotje’ – in my defence: het is wel de beste frituur van groot Gent – en kocht ik niet één, niet twee, maar soms wel drie of vier stukken vlees met een klein frietje (ik was nu ook weer geen monster dat familypacks naar binnen werkte – I know what you were thinking).
Beter vermijden dus, die frietjes. Maar ik ben ook maar een mens, dus af en toe knabbel ik op restaurant eens op een lauw achtergelaten frietje van mijn nichtje haar kindermenu, gewoon om te zien wat er nu ook alweer zo lekker aan is… Wel… Niet veel eigenlijk. Toegegeven, frietjes zijn lekkerder als ze heet en net gebakken zijn, maar dan nog. Wat ik nu proef is: Vet. Oké een krokant korstje, maar daaronder proef ik vettige purée. Ik proef amper aardappel, ik proef enkel nog vet. Sterker nog: Ik blijf het proeven, het legt een laagje op mijn tong en no amount of cola light kan het wegspoelen. Het is waar wat ze zeggen: Eens je (dierlijk) vet gebannen hebt, ga je er minder na snakken en al helemaal heeft je lichaam het niet meer nodig. Net zoals suiker, trouwens, maar dat is voor een andere post.
Frietjes heb ik dus vervangen door gewone gebakken aardappel of aardappel in de oven, tot ik op een gegeven moment groentefrietjes ontdekte: Frietjes van zoete aardappel en pastinaak. Gewoon te bakken in de oven. Echte keukenprinsessen zouden een pastinaak in huis halen en doen wat je ermee moet doen en dan bakken, maar omdat ik verre van een keukenprinses ben en stiekem zelfs niet weet hoe een zoete aardappel eruit ziet, kocht ik de frietjes uit de diepvries. Naast de gewone frietjes, in de Aldi.
Die bak je in de oven en met een lekker stukje zalm, heb je een heerlijk gerechtje. Als je meer mag eten per portie, kan je er ook nog kerstomaatjes of boontjes bij serveren. Of je vervangt de helft van je gewone frietjes door groentefrietjes… Mogelijkheden genoeg, maar ’s avonds te veel koolhydraten eten zorgt bij veel vrouwen voor een opgeblazen gevoel.
Smakelijk!
Drop it like a squat
In onderstaande video leer je hoe je squat in slechts 1 minuut. Kom maar op met die summerbooty!
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=KsGQnPzbzMA&w=560&h=315]
Proteïnedieet
Niet iedereen mag zomaar een Gastric Bypass laten doen. Je moet eerst en vooral aan enkele voorwaarden voldoen:
- Een BMI van boven de 40 of een BMI van boven de 35 met problemen zoals diabetes, hoge bloeddruk en slaap-apneu. Ik had geen enkel gezondheidsprobleem en sliep perfect, maar dat had niet lang meer geduurd: Mijn BMI was 49
- Minstens een jaar geprobeerd om op andere manieren af te vallen (ha, een jaar, wat dacht je van 10?)
- Je moet slagen voor een psychologische en fysieke screening
Eens je goedgekeurd bent, moet je meestal eerst een speciaal dieet volgen. Dat doen ze zodat je een beetje buikvet kwijtraakt, zodat ze meer plaats hebben voor de kijkoperatie. Ik kreeg een proteïnedieet van Pro Well met poederzakjes die ik moest aanlengen met water. Ik kreeg drie dozen en een maatbekertje om mijn ‘maaltijden’ klaar te maken. Zo kreeg ik van alles: Van de drankjes die iedereen wel kent (inclusief cola mét prik – science…) tot chicken nuggets en brood. Alles kon je maken met die poedertjes waarin geen snuifje vet, suiker of zout te bespeuren was. Ik mocht dit aanvullen met groenten die geen of weinig suiker bevatten. Ik mocht bijvoorbeeld geen wortelen eten. En dat dieet moest ik drie weken volgen. Ik vond het verschrikkelijk. Stoppen met cola drinken, stoppen met de occasionele sigaret (voor de operatie en wondgenezing), stoppen met eten eigenlijk… En dat allemaal in dezelfde drie weken, zonder waarschuwing. Want eens ik goedgekeurd was, ging alles opeens supersnel. Ik had exact drie weken om die 10kg kwijt te geraken, anders wilde mijn chirurg de operatie zelfs niet doen.
Drie weken lang had ik hoofdpijn, ik trilde, ik viel zelfs een keer flauw omdat ik te weinig zakjes gebruikte (omdat het echt heel degoutant smaakte). Ik was letterlijk aan het afkicken van eten, van suiker en van vet.
Op een gegeven moment kom je dan in ketose. Dat is een heel ingewikkeld proces waarbij je lichaam al de energie in je lichaam heeft opgebruikt heeft en overgaat naar de verbranding van pure vetten. Kortom: Je krijgt zo weinig energie binnen via voeding dat je lichaam gebruik moet maken van zichzelf om te kunnen blijven functioneren. Je voelt je in die periode miserabel. En bovendien STINKT dat, maar écht. Je adem meurt als de dood en je zweet ruikt naar een vers bemest maïsveld. Aan alle vrienden en familieleden die erbij waren: Sorry. Sorry voor mijn humeur en sorry voor mijn geur. Gelukkig is dat allemaal tijdelijk.
Ik viel uiteindelijk 9,5kg af. Op drie weken. Huilend hing ik aan de telefoon met de diëtiste dat het niet zou lukken en dat de operatie niet zou kunnen doorgaan. Wat een afgang. Dacht ik. De dokter was zeer tevreden en vermits ik (ondanks mijn omvang) niet zoveel buikvet had, konden ze de operatie heel gemakkelijk doen. Die 10kg afvallen bleek niet enkel van praktisch nut, maar vooral om te zien of je het zelf wel wilde en of je eindelijk de knop zou kunnen omzetten. Je kan namelijk genen en opvoeding de schuld geven van je overgewicht, maar uiteindelijk ben jij het als verantwoordelijke volwassene zelf die het eten in je mond stopt. Niemand heeft 60kg overgewicht ‘per ongeluk’ vergaard. Neem je verantwoordelijkheid. Het is nooit te laat.
Ik volgde het proteïnedieet tijdelijk en deed dus enkel fase 1. Wie enkel wil afvallen met een proteïnedieet (zoals Bart De Wever), doorloopt enkele fases waarin steeds meer voedingsstoffen worden toegelaten. Laat je altijd begeleiden door een arts en spreek een erkend centrum aan. Pro Well/Probalance is heel professioneel, klantvriendelijk en staat je altijd bij met raad en daad. Wees je wel bewust (bij eender wie je het dieet volgt) dat er een stevig prijskaartje aan vast hangt. Hopelijk is dat op zich al een motivatie.
Portioncontrol
Als GBP-patiënt blijven porties altijd een moeilijke. Ook ik kan, anderhalf jaar na de operatie, dikwijls nog maar de helft op van wat iemand anders op zou kunnen. Op restaurant draai ik er mijn hand niet meer voor om om zelfs voor een slaatje een doggybag te vragen, en een driegangenmenu is voorgoed verleden tijd.
Thuis is het natuurlijk gemakkelijker om je porties te verkleinen, meestal dan toch. Enkele maanden geleden wilde ik nog eens Hello Fresh proberen. Voor de operatie heb ik dat ruim een half jaar gehad en ik voelde me er echt goed bij, je wist dat je gezond, meestal biologisch en gevarieerd aan het eten was. Ik ben totaal geen keukenprinses en ik heb weinig fantasie (als het op eten aankomt dan toch), maar ik kon die gerechten wel maken. Als ik dan fier mijn bordje begon op te eten, kreeg ik er letterlijk geen genoeg van… Die Hello Fresh maaltijden waren veel te klein. Dat is de eerste keer dat ik besefte dat ik veel te grote porties at. Ook al at ik gezond, ik at veel te veel.
Dus toen ik enkele maanden geleden opnieuw Hello Fresh bestelde, dacht ik dat ik misschien voor twee dagen eten zou hebben aan één portie. Dat bleken er drie en nog een restje te zijn. Ik kreeg al dat eten niet meer op… Jammer, maar helaas. Byebye Hello Fresh. Gelukkig steekt mijn diëtiste af en toe wat recepten toe en ik heb zelf ook een paar tips om porties te verkleinen.
Als je bijvoorbeeld een hamburger wil eten (ja dat mag, één keer in de week), met een broodje en groentjes en alles erop en eraan… Wordt ik al misselijk als ik aan al dat eten denk. Wat ik doe is de hamburger letterlijk in de lengte door twee snijden. Uit de pistolet haal ik ook een stuk (zie foto) dat ik dan de dag nadien kan eten als toast. Op die manier kan je toch een volledige burger met alles erop en eraan eten, zonder in te boeten op smaak.
Hierboven een lamsburger op een lichtbruine pistolet met guacamole en een spiegeleitje.
Voor de guacamole (alle ingrediënten zijn naar gevoel):
Avocado
Limoensap
Peper
Zout
Olijfolie
En prakken maar. Ik hou van guacamole met stukjes in, dus ik prak niet te lang. En als je van pikant houdt, kan je er ook nog altijd een pepertje onder snijden.
Smakelijk!